De Kracht om uit de Onderstroom te Breken
Soms word je niet zachtjes meegenomen door het leven, maar ruw ondergedompeld in een stroming die je volledig opslokt. Vandaag was zo’n dag.
We waren met ons drieên op het strand in Perth, Australië. De oceaan leek speels, uitnodigend, tot de stroming me greep en niet meer losliet. Wat begon als een avontuurlijke duik met bodyboards, sloeg plotseling om in een gevecht tegen de onderstroom. Ik trapte, duwde, probeerde controle te houden. Maar hoe harder ik vocht, hoe dieper ik leek weggetrokken te worden. Ik voelde paniek opkomen.
En daar, midden in de oceaan, verscheen hij. Een lifeguard. “Are you okay, ma'am?” vroeg hij. Zijn stem was kalm, vol vertrouwen.
Ik antwoorde heel dapper dat het een goede work-out was. Uiteraard zag hij gewoon dat ik mij groot hield. Wij voelde beide dat de stroming mij helemaal kon overnemen.
Toen gebeurde er iets bijzonders. Hij trok me niet uit het water. Hij gaf me geen reddingsboei. Hij gaf me iets veel krachtigers: een richting. “Blijf peddelen, ga met de stroming mee en wacht op het moment dat je weer grip krijgt.”
Dat moment van overgave en innerlijke kracht raakte me diep. Want hoe vaak gebeurt dit niet in het leven? Hoe vaak worden wij, mensen, meegesleurd door de onderstroom van het dagelijks bestaan? En wat doen we dan? We werken ons te pletter, slikken medicatie om te blijven functioneren, vluchten in verslavingen, houden ons vast aan relaties of jobs die ons niet dienen. We vechten, raken uitgeput en denken dat we geen keuze hebben.
Maar wat als je leert voelen waar de stroming je naartoe brengt? Wat als je ontdekt dat je zelf kunt navigeren, hoe heftig de golven ook zijn?
Daar draait mijn werk om. Ik ben geen redder. Ik leer je hoe jij je eigen kracht aanspreekt, hoe je jouw onderstromen herkent en hoe je leert meebewegen zonder jezelf te verliezen. Net zoals de lifeguard mij niet uit het water trok maar me leerde hoe ik de oceaan kon lezen en mijn weg terug kon vinden.
Toen ik uiteindelijk weer veilig op het strand stond, trilden mijn benen. Niet alleen van de fysieke inspanning, maar van het besef: er is altijd een weg terug, als je maar weet hoe je jouw innerlijke kracht inzet.
Voel je dat je wordt meegenomen door een onderstroom in je leven?
Dat je vecht tegen iets wat je niet kan controleren? Dan is het tijd om een nieuwe manier te ontdekken. Een manier waarop jij niet meer verdrinkt, maar leert navigeren. Waarop jij niet langer vecht, maar kiest voor meesterschap over jouw levensstroom.
Ben jij klaar om jouw kracht aan te spreken? Je bent welkom. ✨
Hoe gaat het verhaal nu verder? Er zat blijkbaar nog een deel van mezelf, van klein Liesje, vast in een onderstroom. En daar ging en ga ik mee aan de slag. Ik ging haar voelen, haar ruimte geven, luisteren naar wat ze me wilde laten zien. Want als er iets is waar ik heilig in geloof, dan is het wel dat dit avontuur op zee niet zomaar op mijn pad kwam. Het heeft een boodschap voor mij.
Net zoals je soms iemand tegenkomt en voelt: *Dit is geen toeval, dit moest zo zijn.* Zo is dit ook een teken. Een spiegel. En ik kies ervoor om er helemaal in te duiken, met al mijn tools en rituelen, om de les te zien, te voelen en te integreren. Want als we onze schaduw durven aankijken, kan ons licht pas écht stralen. 🌊✨
In welke onderstroom van je leven word jij steeds opnieuw meegezogen? Waar blijf je vechten terwijl je eigenlijk zou mogen leren navigeren?
Wat zou er voor jou veranderen als je de kracht in jezelf aanspreekt om niet langer tegen de stroom in te gaan, maar met vertrouwen en bewustzijn jouw eigen koers te varen?
📩 Herken jij jezelf hierin? Deel je ervaring in de reacties of stuur me een bericht – ik lees graag mee.
🔄 Ken je iemand die vastzit in een onderstroom? Stuur dit dan door of tag hen hieronder. Misschien is dit net wat ze nodig hebben.
💬 Welke onderstroom voel jij in je leven? Laat het me weten in de reacties!
Met heel veel liefde, Lies