Yoga, meditatie, ademhalingsoefeningen, wandelen, aarden, zingen, dansen… Het zijn allemaal ideeën om volledig te ontstressen.   Is dit echter volledig ontstressen?   Niet altijd.  Soms is het gewoon water naar de zee dragen.  Je bent klaar met de ene meditatie en je kan al bijna gelijk gaan starten met de volgende.  Waarom lukt het je niet om volledig te ontstressen?  

 

Ontstressen of ontspannen is een algemeen thema in onze maatschappij.   Iedereen heeft veel op zijn bord.   De to-do lijstjes zijn eindeloos.   Het begint ’s ochtends al als onze wekker afgaat.  En meteen wordt er een eerste portie stress in ons bloed gepompt.  Je kan je voorstellen: je ligt rustig te slapen en ineens begint daar naast je iets ongelooflijk veel lawaai te maken.  Denk maar aan de oermensen die lagen te slapen en ineens een ‘wild beest’ hoorden brullen.  Wees maar zeker dat er gelijk adrenaline in hun bloed gepompt werd en dat zij klaar waren om te vechten of te vluchten.  En heel onze dag is zo aan elkaar gerijgd.   Het winkelcentrum waar wij gaan shoppen met de vriendinnen wordt door ons brein ervaren als een open veld vol met gevaren.  De kinderen naar school brengen, op ons werk, de file, …   En dan heb ik het nog niet gehad over die leuke stem in je hoofd, die de hele tijd maar ligt te zeuren over wat we verkeerd doen, waar we niet goed genoeg in zijn, enzovoort maar dat is voor in een andere blo

 

Tijdens één van mijn coaching was er een dame die steeds opnieuw haar schouders opspande.  Ze had het zelfs niet door dat ze elke keer elk spiertje in haar lichaam klaarmaakte voor actie.  Als ik haar hierop aansprak gaf ze aan dat ze constant ‘alert’ was.  Licht slapen, vaak opgejaagd gevoel, …  En terwijl ze dit vertelde, sperde ze haar ogen wijd open en keek ze in het rond.  Voor mij was dit het teken dat zij in een verhoogde staat van paraatheid was.  En dat is goed als dat even is, of een bepaalde tijd, echter als je dat gevoel nog steeds hebt als je in een rustige, kalme omgeving bent is het tijd om verder te kijken.  

Altijd in alarmfase.  Ja, hoe kan je dan volledig ontstressen?

Wij gebruiken meer en meer middeltjes om te ontstressen.  We zoeken allemaal een manier om onze stress los te laten.  Er zijn talloze hulpmiddelen.  Je hebt er die vallen onder de noemer ‘slechte’ & ‘goede’ of ‘zweverige’.   Eten of emo-eten, drinken (oeps een glaasje wijn teveel), roken, hardlopen, yoga, wandelen, essentiële oliën, bachbloesems, lekker heet badje met magnesium zout,...  En ook nog de gestoorde hulpbronnen zoals sommige mensen mijn acupunctuurmat noemen of het volgende op mijn ‘wil ik doen-lijstje’: ijsbaden.    

Echter hoe vaak we dit ook doen, soms lijkt het gewoon niet te helpen.   Het brengt geen zoden aan de dijk.   Hoe komt dat?  

Er zijn gewoon vaak blokkerende factoren.   Factoren die als een ondoordringbare laag zitten tussen al die hulpmiddelen, al jouw goede intenties, de vele pogingen en de stress.  

Een gebeurtenis, een emotionele laag, een trauma kan allemaal maken dat ondanks dat jij misschien van het ene ontstressmiddeltje  en -techniek naar het andere huppelt met vaak enkel resultaat op korte termijn.

Ikzelf had ook die ervaring.  Door een onveilige situatie die ik had meegemaakt als beginnende tiener was ik vaak in ‘alertheid’, in ‘alarmfase’.  Onbewust was ik constant de omgeving aan het scannen op gevaar.  Door, samen met mijn coach, hier inzicht in te krijgen en dit uit mijn energieveld te verwijderen kon ik pas voelen welke impact dit op mij had gehad.    Ik voel mij veel rustiger, ook al zie ik misschien niet wat er achter mij in de ruimte gebeurd.  Ik hoef niet constant dat overzicht te hebben.  Ik kan de controle vaker loslaten.  Dit geeft mij zoveel meer energie.  Ik voel dit ook in mijn lichaam.  Mijn schouders zijn vaker ontspannen, ik bijt minder op mijn tong, ik wiebel niet meer constant met mijn voeten.  

Ook mijn omgeving merkt dit.  Doordat ik niet constant moet bekijken of de omgeving veilig is, storen mijn kinderen mij ook niet tijdens mijn ‘scanmomenten’.  Ik ben veel rustiger.  Begrijp mij goed, ik zie dit nu pas allemaal in.  Op dat ogenblik waren het gewoon de kinderen die lastig deden, of mijn collega’s, of die ene klant.  Nu voelt dat veel anders aan.  

 

De eerste stap van volledig ontstressen?  Je kan het al raden.  Werk aan het thema dat onder de stress ligt.  Haal die betonlaag die ergens in je vasthangt weg.  De stress die je ervaart kan getriggerd worden, omdat er intern, in jouw systeem een gebeurtenis, een emotionele laag of een trauma aandacht vraagt.  Giet niet langer water in een zwembad waar een zeil over ligt.  Bekijk het zeil, erken het zeil, geef wat het nodig heeft en laat het dan los, vanaf dan kan het water echt in het zwembad lopen en kan je goed  ontstressen in het zwembad.  

En laat jezelf niet vangen door uitspraken zoals ‘bij mij is het echt gewoon stress’, ‘bij mij is het echt mijn job’, ‘ik heb alles al verwerkt en een plaats gegeven’ of ‘mijn arm, Lies, mijn arm doet pijn omdat ik die in het weekend heb overbelast’.  Durf verder te kijken.  Wat voel je? Welke signalen geeft jouw lichaam?  En ga ermee aan de slag.  Net zoals die moedige vrouw in de coachingssessie ook heeft gedaan.   In veiligheid, samen met mij, op avontuur gaan zodat jij ook lichter en ontspannen naar huis kunt gaan.