Emotioneel verwerken door puzzelen

Wat heeft een puzzel met emoties te maken?

Op 13 juli was het internationale puzzeldag.  I know, dat is al even geleden.  
Ik ga het hier niet hebben over puzzelen, hoewel ik heel graag puzzel.  Eens ik begin, kan ik er niet mee stoppen totdat ik de puzzel afheb.  Allez, toch als de puzzel voldoende uitdagend is en haalbaar binnen een aanzienlijke tijd.  En zo zie ik ook zelfontwikkeling- en ontplooiing.  Ik wil er graag aan beginnen als de uitdaging zich aandient, echter niet als het te overweldigend is.  Dus laten we samen eens kijken hoe je met een gemakkelijk 5 stappensysteem start met jouw emotionele verwerking.  

Start op tijd met jouw puzzel van emoties 

 In de loop der tijd heb ik geleerd dat je heel veel signalen krijgt als ze nog ‘klein’ en ‘behapbaar’ zijn.  We moeten het alleen willen zien.  Een 6-tal jaar geleden schreeuwde mijn lichaam van de pijn.  Toen had ik nog niet door dat het schreeuwde omdat het aandacht wilde, omdat ik al jarenlang bepaalde signalen aan het negeren was.  Gedwongen door mijn lichaam en de Westerse geneeskunde die mij niet kon helpen, begaf ik mij op een ander pad.  Ondanks mijn stappen in de juiste richting, bleek dat ik te lang niet geluisterd had naar mijn lichaam.  Enige tijd later kwam ‘ineens’ the point of no return.  Mijn man kreeg de diagnose ‘huidkanker’ en ik viel uit elkaar.  De man die altijd mijn veilige haven was geweest, was ineens niet meer ‘vanzelfsprekend’.  
Mijn twee lieve schatten waren toen nog wat jonger en begrepen niet altijd waarom mama verdrietig was en huilde.  Dit was het verhaaltje waarmee ik hen mijn proces heb uitgelegd.  
“Iedereen heeft een puzzel.  Een puzzel waarin verschillende deeltjes van zichzelf zitten en van hun leven.  Mama heeft in het leven al heel veel puzzelstukjes verzameld.  Echter heeft mama niet geleerd om haar puzzel meteen juist te leggen.  De puzzel paste niet goed in elkaar.  Sommigen leken in elkaar te passen, maar daarvoor moest mama veel moeite doen om ze in elkaar te houden.  Sommige stukjes waren in elkaar ‘gewrongen’.  De puzzelstukjes deden elkaar pijn.  Nu is de puzzel uit elkaar gevallen.  Mama mag nu haar puzzel opnieuw leggen.  Eerst alle stukjes bekijken en dan er een mooie puzzel van maken.   Een puzzel die mooi in elkaar past.”
Dit verhaal zorgde ervoor dat mijn kinderen konden plaatsen waarom mama verdriet had en intens bezig was met ‘cursussen’ & ‘coaching’.  

Jouw puzzel van emoties en ‘Un-folding’

Ondertussen is het een vaststaand gegeven in ons gezin.   Zelfontwikkeling & -ontplooiing.   Un-fold.  Un-fold is geboren uit een levensfilosofie die ik ondertussen heb ontwikkeld.  Ik merk dat de rest van het gezin hier met mij samen in is gegroeid en hier ook heel bewust mee omgaan.  
Na de grote crash van toen, waarvan de schade nog altijd voelbaar is in mij, weet ik als wij bewuster en vaker ons bezig houden met onze onverwerkte emoties, dat wij heel wat grote ‘crashes’ kunnen voorkomen.   
Vergelijk het met de brug uit Italië.  Ok, de brug was slecht geplaatst.  Dat is vaak onze puzzel waar wij ons ‘klak naar smijten’, zoals wij Vlamingen nogal eens zeggen.  Hiermee wil ik zeggen dat onze puzzel vaak maar bijkomstig is.   
Ten eerste hebben we nooit echt geleerd dat wij puzzelstukjes hebben die hun plaats willen krijgen.  We voelen ergens dit wel aan, toch negeren we dit graag.  
Ten tweede is het vaak al een opstapeling van emoties tot het moment dat de berg niet meer te verbergen is en schamen we ons.  In onze maatschappij is presteren en status nog steeds belangrijk.  En het is niet gemakkelijk om daar tegen in te gaan.  
Ten derde lijkt het vaak overweldigend.  Er is al zoveel opgestapeld in de loop der jaren en je weet niet waar te beginnen.  
Ten vierde is het vaak comfortabler om je hoofd in het zand te houden.  En ja, op korte termijn is dat ook zo.  Ik herinner mij nog een aantal keer dat ik dacht: “pfff, waarom doe ik dit toch?’.  
Echter op lange termijn zijn de vruchten zo zoet.   Dus laten we terug gaan naar de brug.   De brug is crappy gebouwd.  Zo is het ook met onze zelfontwikkeling & -ontplooiing.  Veel mensen denken dat zelfontwikkeling & -ontplooiing inhoudt dat ze meer weten, meer leren en hoger op de ladder staan is.  Echter daarin zijn we al verkeerd geconstrueerd.  
Goed, soms zijn we een crappy brug.  Hadden ze onderhoud gedaan in Italië, dan hadden ze wel gemerkt dat het echt niet ok was.  Er zouden verschillende pistes kunnen bekeken worden: intensief onderhoud, gedeeltelijk reconstruceren, de brug afbreken en opnieuw bouwen of iets geheel out of the box.  Niemand zegt dat we altijd de meute moeten volgen.  Ze hadden keuzes kunnen maken op basis van de werkelijkheid, van wat de brug al van heel vroeg aangaf dat ze nodig had en zodoende hadden ze een totale crash kunnen voorkomen.  
WANT een totale crash blijft.  Ook al kan je alle brokstukken weghalen, ook al bouw je alles op vanaf stap 1, de crash heeft altijd plaats gevonden.  Spijtig, want veel crashes in ons leven, in onze maatschappij kunnen we voorkomen.  Ook in ons eigen leven en daarmee de impact die we hebben op het leven van ons gezin, onze kinderen, familie, vrienden, zelfs vreemden.  
En dat door die puzzel te leggen.  
Maar Lies, hoe begin ik daar dan aan? 
Door je bewust te worden.  Word je bewust van jouw puzzel, jouw mooie, unieke puzzel. 
Ons lichaam en onze emoties vormen daarin een duidelijke leidraad.  Zij communiceren dagdagelijks met ons.  Lichamelijke kwalen zonder een emotioneel zwaar gevoel bestaat volgens mij niet.   Dus ook hier krijgen wij twee duidelijke signalen.  Wat wilt je lichaam jou zeggen?  Wat willen jou emoties jou zeggen?  
Onze hersenen vinden het fijn om visueel te werken.   Hierdoor kan je brein het nog beter verwerken..  
Hieronder vind je een link naar een oefening waarin jij een stappenplan vindt en materiaal om jouw puzzel te beginnen leggen.   
En als je nu denkt: Goh, maar ik heb geen puzzel meer te leggen; ik heb alles al verwerkt, even een doordenker:
“Geen enkele puzzel is af, niemands puzzel is af.  Een puzzel die af is, is een leven dat is gestopt.”

Mijn puzzel van emoties

En hoe ik er nu tegenover sta? 
Mijn puzzel, hoe crappy hij ook was, viel in stukken uit elkaar.  Nu besef ik dat mijn man die extra laag lijm was geweest die mijn puzzel mee samenhield.  Het was maar een kwestie van tijd dat ik in stukken uit elkaar viel.  En wat een mooi cadeau is het geweest, ook al was het een totale crash.  Al staat verwerken van mijn emoties sindsdien dagelijks op mijn ‘I-want-to-do’ lijst.  Zo kan ik mijn kinderen het voorbeeld geven en veel vrijer in het leven staan.  Met ups en & downs.  Met vallen en opstaan.  
En we hoeven maar 1 keer meer op te staan dan we zijn gevallen.  
Helpt deze blog jou?
Je helpt mij door een reactie na te laten onder het blog of het gewoon gezellig te delen met andere warrior-vrouwen die dit nodig hebben.

Heb jij een vraag?
Dan maak ik er een blog over! contacteer me
Volg ook mijn YOUTUBE kanaal
 
Wil jij op 2 minuten tijd intuïtief knopen doorhaken? 


0 Comments

Leave a Comment